Hangen, wurgen, geef het een naam. Punten zijn punten. En ook bier dat over de datum is, smaakt prima na een zwaarbevochten overwinning.

Het was zo’n wedstrijd. Zo’n wedstrijd die je echt wel gaat winnen. Maar he, 2 doelpunten na 25 minuten korfbal is best weinig. Gelukkig heb je op het veld nog 5 minuten extra en konden we daarom toch nog enigszins dragelijk met 6-4 achter de rust in.

We keken elkaar aan en wisten genoeg. Als je een kansenregen op twee beentjes zonder weerstand van een meter of 5 niet weet te verzilveren heb je geen coach nodig. Een schop onder je eigen kont. Meer beleving. Een glimlach bij een goal. Strijdlust. Doen alsof je het 3-goals-in-serie spelletje op de training kan winnen maar je wel tegen Jet, Lisa en Yara staat te schieten. Ietsje meer gezond fanatisme.

De TC was immers afgereisd naar Den Haag om onze verrichtingen te bekijken. En ook mental coach Vinz was weer van de partij. Iris zat dan misschien lekker te kleuren in de dug out, maar ook die zag papa en mama graag scoren en winnen. Daar gingen we…

Ellen voorop in de strijd. Doorlopers, schoten en vrije ballen. De achterstand was goedgemaakt. Bram erin, met 34 jaartjes de jongste in zijn vak… Maar he, dit was de dag om onze ervaring te laten uitbetalen. Heleen met een steekpass, Jet maakt hem af. Kijk, daar zijn de glimlachen terug op de gezichten. Robin nog eentje. Ellen weer. Lars. Swung, passie, nog een goaltje hier en daar.

Soepeltjes door naar een overwinning 11 – 13.

Wij aan de bitterballen en GKV ondersteunen om hun oude bier te laten verdwijnen. Zij aan de sterke drank, je moet toch wat. De uitnodiging voor Pinksteren viel in goede aarde.

Volgende week weer thuis, uur of 11:00. Bakje koffie erbij. Beetje publiek doet ons goed!