Tempo 4 speelt misschien wat in de luwte van ons vlaggenschip, het sterke 2^e en het uiterst goed voor de dag komende 3^e. Maar ook de schaduw kun je prima groeien en bloeien. Zaterdag weer een heerlijke overwinning waarmee het team nu de volle buit heeft na 2 wedstrijden.

Het eerste fluitsignaal klonk en hoewel ESDO de bal uitkreeg, straalde het 4^e uit dat de punten mee naar Alphen zouden gaan. De ouderwetse felheid zat weer goed en de scheidsrechter schrok er zelfs een beetje van. Hij floot links en rechts een paar keer om het fysieke contact te verminderen. Zo gezegd, zo gedaan. Het vierde veranderde van tactiek en onder aanvoering van good old Lars kwam er langzaam een mooie voorsprong op het scorebord. Bij rust was het 9-13 in ons voordeel.

Aangezien er elke aanval een kans of 20 waren, staken we de koppies bij elkaar. Wie gaat ze erin gooien, wie verdeeld ballen. Lisa solliciteerde voor de functie van schutter en Pieter en Jasper strooide de ballen als ware pepernoten in het rond.

Daniek had inmiddels het gevaar van ESDO onder haar hoede genomen en nu dat ook geëlimineerd was, groeide de voorsprong gestaagd. Een soort Dalto gevoel. Aruna uit de A1 was ook zo tof om mee te gaan en speelde lekker mee. Iedereen had veel kansen en zo stonden richting het einde van de wedstrijd al onze namen wel zo’n beetje op het scoreformulier. Goede rust in de aanvallen en kansen met vertrouwen omhoog. Lars nog twee, Lisa weer eentje en dat was dan nummer 23. Mooi aantal weer. Punten in de tas. En de koude dames douche werd slim opgelost door de heren die hun douche vriendelijk aanboden. Team work, zoals het bedoeld is. Burgertje er achteraan. Allemaal Happy en opgewekt terug naar Alphen.

Volgende week een dobber in het zwaardere geschut. Dunas in en uit Den Haag. Gelukkig hebben we een goede coach weten te strikken. Hopelijk kunt je dus ook volgende week weer lezen over onze avonturen, zo niet, dan weten de trouwe lezers ook voldoende…